زمان نوجوانی ما موسیقی گوش دادن آداب و رسوم داشت مقدمات

زمان نوجوانی ما موسیقی گوش دادن آداب و رسوم داشت، مقدمات داشت، یه کار تخصصی بود نه تفنّنی! براش توی ذهنمون وقت تعیین می‌کردیم و پاش می‌نشستیم.

بعد از اومدن یه آلبوم جدید و خریدن کاست اون، هنوز به خونه نرسیده اون بیلبیلکِ زیر کاست رُ می‌کندیم که یه وقت ناغافل روی اون چیز دیگه‌ای ضبط نشه. لذت گوش دادن به موسیقی وقتی بیشتر می‌شد که دسته‌جمعی این کار رُ می‌کردیم و درباره‌ش حرف می‌زدیم. یکی از شعرش می‌گفت، یکی از زندگی خواننده، یکی که از همه شاخ‌تر بود تعریف می‌کرد که خواننده توی کلیپ فلان آهنگش چی پوشیده بود، یکی متخصص فنی بود و نواری رُ که پیچیده بود، بدون خودکار و مداد، در کوتاه‌ترین زمان جمع می‌کرد و اون یکی مسئول هِد و دستمال‌کاغذی زیر نوار مغناطیس بود.

رادیوضبطِ سونی بدون در رُ می‌ذاشتیم جلومون و تا لحظهٔ آخر چشم ازش برنمی‌داشتیم. انگار اگر یک دور از چرخش اون قرقره‌ها رُ نمی‌دیدیم چیزی رُ این وسط از دست داده بودیم. در حقیقت ماها مو‌سیقی‌مون رُ گوش نمی‌کردیم، نگاه می‌کردیم.

‏