خدایا جوری دسم را بگیر و

خُــــــــــدایا جُـــــورِی دَســــــٺَم را بِـــــگیر وَ بُــــــلَندَم ڪُــــن ڪــِـــہ هَمہ اَطرافــــیانَم
یادِشـــاڹ بِــــمانَد مــــَڹ هَـــم خُــــــــــدایے دارَم ...
یادِشــــاڹ بِـــــمانَد ژِســــــٺِ خُــــدایے بَـــــرازَنده بَــــــنده ے خُــــــــــدا نـــــِیست ...
یادِشـــــاڹ بِـــــمانَد حَــــرفهایـــــِشان ٺـــــا هَمیشــــہ دَر خـــــاطِرم خـــــواهَد مــــاند ...
حٺــــے اَگــــَـــر بـــِـــہ رُویــــِشان لَبخَـــــند بـــــِزَنم وَ هــــــِیچ نـــــَگویم ...
یادِشـــــاڹ بِــــــمانَد
هَـــــمانُگونہ ڪـــــِہ دِلمَ را شِـــڪَسٺند
با حَـــــرف هایِشـــــاڹ ...
ٺــــو آن بالا همـــــہ را شِـــــنیده اے