ﺭﻓﺘﯽ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ
ﺑﺎﺯ ﺑﺎ ﺭﻧﺞ ﻭ ﻏﻢ ﺩﻭﺭﯼ ﺷﮑﯿﺒﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ
ﺩﺭ ﭘﯿﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﻏﺒﺎﺭ ﺭﻩ ﺷﻮﻡ
ﻣﻦ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﻧﻘﺶ ﻗﺪﻡ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺟﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ
ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻓﺎﻧﻮﺱ ﺑﯿﺮﻧﮕﻢ ﮐﻪ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻏﺮﻭﺏ
ﺳﺎﺭﺑﺎﻧﻢ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﻭ ﺑﺼﺤﺮﺍ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ
ﺭﻓﺘﯽ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺭﺳﻮﺍ ﻧﻤﺎﻧﯽ ﺍﯼ ﺩﺭﯾﻎ
ﮐﺎﯾﻦ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺭﺳﻮﺍ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ
ﺑﯽ ﻧﯿﺎﺯﺕ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡ ﺑﺎ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ ﺍﻣﺎ ﻫﻨﻮﺯ
ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻧﯿﺎﺯ ﻭ ﺩﺭ ﺗﻤﻨﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ
ﺭﻫﻨﻮﺭﺩ ﺑﺎﺩ ﭘﯿﻤﺎﯾﺖ ﺳﺒﮑﺴﺮ ﻣﯿﺮﻭﺩ
ﺗﺎ ﻣﻦ ﺩﺭﻣﺎﻧﺪﻩ ﺳﺮ ﺩﺭ ﭘﯿﺶ ﻭ ﺍﺯ ﭘﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ
ﭼﻮﻥ ﺭﺳﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻭ ﻋﺪﻩ ﻓﺮﺩﺍ ﮐﻨﺪ
ﺩﺭ ﻓﺮﯾﺐ ﻭﻋﺪﻩ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻓﺮﺩﺍ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ
ﯾﺎﺩ ﮔﻮﻫﺮ ﻧﺎﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡ ﺩﺭﯾﺎ ﮐﻨﺪ
ﮔﻮﻫﺮﯼ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﺩﺭﯾﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ
ﻣﯿﺮﻭ ﺑﺎ ﺩﯾﮕﺮﺍﻧﻢ ﻣﯿﺴﭙﺎﺭﺩ ﺍﻭ ....
ﺧﻮﺩ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎﯼ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ