یک زمانی بود که میتوانستی مرد باشی و قد بلند و شکم ششت

یک زمانی بود که میتوانستی مرد باشی و قدِ بلند و شکم شش‌تکه نداشته باشی و همچنان جذاب باشی. رنگ کمربندت با کفشت، و رنگ فلانت با بهمانت ست نباشد ولی ازنظر جامعه خوش‌پوش باشی. میتوانستی ساعت دستت نکنی و کیف دستت نگیری ولی همچنان شیک باشی. میتوانستی مثل مدلها نباشی ولی مرد جذابی باشی...
یک زمانی بود که میتوانستی زن باشی و بزرگی و کوچکیِ قسمتهای مختلف چهره و بدنت "مثل یک انسانِ طبیعی" باشد و همچنان زیبا به حساب بیایی. میتوانستی یک نیمه‌گرسنه‌ی معذب نباشی، مثل هر موجود زنده‌ی طبیعی وقتی غذا در دسترست هست یک دلِ سیر غذا بخوری و از این میل غریزی‌ات خجالت نکشی...
یک زمانی بود که زیبا بودن آسان بود... قبل از این‌که "بزرگترین نسل‌کشی تاریخ"، آغاز شود: کشتن نسل آدمهای نرمالی که به "تصویر خودشان در آینه" و "تصویر دیگران در آینه‌ی خودشان" سخت نمیگرفتند...