سوارکار

آدم‌های خوبِ زندگی‌ام! دوستتان دارم و ممنونم از اینکه کنار من هستید، ممنونم از اینکه بودنتان به من انگیزه‌ی خوب زیستن و تلاش کردن می‌دهد. ممنونم از اینکه باورم دارید و حضور و توانایی‌های کم یا زیاد مرا انکار نمی‌کنید.
هربار که در ذهنم تداعی می‌شوید، به این فکر می‌کنم که باید آدمِ خوب‌تری باشم که در مقابل محبت شما، خوب‌تر شدن، کم‌ترین کاری‌ست که از من ساخته است و به این فکر می‌کنم که چه مسئولیت سنگینی‌‌ست دوست داشته شدن. دوست داشته که می‌شوی؛ مدام نگرانی که نکند از روی بی‌حواسی و تصمیمات آنی، برنجانی، نکند پیش بیاید که لایق احساس و اطمینانی که سمت تو روانه می‌شود نباشی! نکند از اجبار روزگار تغییر کنی و این تغییر، خوب نباشد و از تو آدمِ بدتری بسازد.
دوست داشته که می‌شوی؛ در قبال حالِ تمام کسانی که دوستت دارند، احساس مسئولیت می‌کنی، دوست داشته که می‌شوی خودت را موظف می‌دانی که پهنه‌ی دوست داشتنت را به اندازه‌ی تمام کسانی که دوستت دارند، وسیع کنی.
من آموخته‌ام که "خوشبختی زمانی واقعی‌ست که به اشتراک گذاشته شود".
من فهمیده‌ام تنهایی در جوار آدم‌ها لذت‌بخش است، تا نیاز به تنهایی‌ات که ارضا شد، در را که باز کردی؛ آدم‌هایی بیرون در، در انتظارت باشند.
من فهمیده‌ام که نه زیبایی و نه شعور و نه توانمندی‌های احتمالی من بدون حضور شما و نگاه و دوست داشتن‌های شما ارزش و جایگاهی نخواهد داشت.
که نگاه سخاوتمندی که تو را زیبا و توانمند می‌بیند ارزشمندتر از توانمندی و زیبایی توست.
که گاهی اینکه کسی را داشته‌باشی تا موفقیت تو را ببیند و تو را تحسین کند، دلپذیرتر است از اینکه هزار بار موفق‌تر باشی اما کسی را نداشته باشی که از تو قدردانی کند و یادت بیندازد که چقدر قوی و چه اندازه جسور هستی.
این حقیقتی‌ست انکار ناپذیر که خوشبختی و توانمندی و جسارت، در کنار آدم‌هاست که معنا پیدا می‌کند.
آدم‌های خوب زندگی‌ام! زیاد دوستتان دارم و شادم به اینکه دارمتان...

Instagram:@photo.sfb

#دختر
#سوارکاری
#عکس_نوشته
#عکاسی