رنجی که میماند

🌕رنجی که میماند
بخشی از وجو‌د آدم هست
و به درد نمیمایست!
مثل همه زخم هآیی که بر تن داریم
ولی کهنه که دیگر درد نیست!
ما این رآه دیوانگی را طی کرده ایم
و آن رنجی که میگفتند
بخشی از ما بود
که باعث شد روزنه هآی امیدِ
آسمان در وجود ما نمایان شود
و اینهآ رنج نیستند!
نقاط قوت روشنآ
و روشن کننده نور امیدن.