اش باد پاز آشفتگ مرا به گوشت برساند

كاش بادِ پاييزي آشفتگى مرا به گوشت برساند
اين باران هاى بى خبرِ پاييز،اشك هاى پنهانى مرا به تو لو بدهند
بارانِ بى تو،مثل زمستان بى برف است
كه فقط با سرمايش تن آدم را آزار ميدهد،
بى هيچ لذتى...
نميدانم بعد از تو چه بر سرم آمده است
كه در هر مصرع شعرم،جاى قافيه،غم نبود تو پنهان شده است...