دوست مجازی من

دوست مجازی من...
چند وقت است برایت مینویسم
و تو می خوانی
و گاهی تو می نویسی و من می خوانم
دوست مجازی من...
این روزها درد و دل هایمان را به زبان نمی اوریم
تایپ می کنیم
مانده ایم اگر این دنیای مجازی نبود
روی دیوار احساس چه کسی می نوشتیم
نامت زیباست اما افسوس مجازی هستی
پشت هر یک از این نوشته ها یک نفر نشسته است
می خواند،فکر می کند،گاهی هم گریه می کند،یا میخندد
برای چند دقیقه هم که باشد از دنیای واقعی مرخصی میگیری
میشینی برای دل خودت
گاهی هم شب و روز میچرخی در این دنیای رمزدار
ولی میدانم
قدر تمام لبخندهایت تنها هستی
اگر همدمی بود که مجازی نمیشدی
دوست مجازی من...
گاهی انقدر بی خود میشویم بین یک دنیا دروغ و اعتقاد
فراموش می کنیم خودمان را
دور میزنیم منطق و باورهایمان را
میخندیم،گاهی هم دروغ میگوییم
نمیدانم...
شاید این معجزه ی مجازی بودنت باشد
دوست مجازی من...
بودنت را قدر میدانم
روزگارت شاد♥♥♥♥