حکمت نهج البلاغه

حکمت ۲۶ نهج البلاغه

«مَا أَضْمَرَ أَحَدٌ شَيْئاً، إِلَّا ظَهَرَ فِي فَلَتَاتِ لِسَانِهِ وَ صَفَحَاتِ وَجْهِهِ.»

ترجمه:
و درود خدا بر او ، فرمود:کسی که چیزی را در دل پنهان نکرد جز آن که در  لغزش های زبان  و  رنگ  رخسارش، آشکار خواهد گشت.

توضیح و شرح کوتاه:
امام (ع) در این سخن حکیمانه به یک حقیقت روان‌شناختی و اجتماعی اشاره می‌کنند:

هر اندیشه و نیتی که انسان در درون خویش پنهان می‌کند، خواه نیک باشد یا بد، دیر یا زود در رفتارهای ظریف و ناخودآگاه او نمایان می‌گردد.

زبان و چهره آینه درون انسان‌اند؛ سخنان بی‌اختیار (فلتات اللسان = لغزش‌های زبان) و تغییرات چهره (صفحات وجه = حالات صورت) پرده از باطن انسان برمی‌دارند.

پیام‌ها:
1. صداقت و صفای باطن بهترین راه برای آرامش است، زیرا نیازی به پنهان‌کاری ندارد.

2. کسی که نیت بدی در دل دارد، نمی‌تواند آن را برای همیشه مخفی کند.

3. مراقبت از نیت‌های درونی به اندازه مراقبت از گفتار و رفتار اهمیت دارد.

#نهج_البلاغه_حکمت26
#نهج_البلاغه_محور_بندگی
#نزاجا
#لجمن_شهریور_404
#لجمن_04_6_605