وقتی تو را از این دل تنگم خدا گرفت

‍ وقتی تو را از این دل تنگم خدا گرفت
با من تمام عالم و آدم عزا گرفت

شب‌های بی تو ماندن و تکرار این سؤال:
این دل‌خوشی ِساده‌ی ما را چرا گرفت؟

در چشم‌های تیره‌ی تو درد خانه کرد
در چشم‌های روشن من غصّه پا گرفت

هی گریه پشت گریه و هی صبر پشت صبر
هر کس شنید قلبش از این ماجرا گرفت

بعد از تو کار هر شب من جز دعا نبود
هی التماس و گریه و هی نذر...تا گرفت

حالا که آمدی چه قَدَر تلخ و خسته‌ای
اصلاً! خدا دوباره تو را داد؟ یا...گرفت؟
شبتون بدون دلتنگی