ﮐﺎﺵ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻣﻮﻥ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻣﯿﺮﻥ ﺑﻬﺸﻮﻥ ﺑﮕﯿﻢ …
ﻋﺰﯾﺰﻡ، ﻣﻦ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﺗﻮ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺑﺎﺷﯽ
ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﺗﻮ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺑﺎﺷﯽ
ﺍﺻﻼ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﻤﺮﻩ ﻫﺎﺗﻮ ۲۰ ﺑﮕﯿﺮﯼ
ﺟﺎﯼ ۲۰ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ ۱۶ ﺑﮕﯿﺮﯼ
ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻭ ﮐﻮﺩﮐﯿﺖ ﻟﺬﺕ ﺑﺒﺮﯼ
ﺍﺯ “ ﺗﺮﯾﻦ” ﭘﺮﻫﯿﺰ ﮐﻦ …
ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺟﺎﯾﯽ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﻭ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻧﮑﻨﯽ
ﺣﺘﯽ ﻧﺨﻮﺍﻩ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺗﺮﯾﻦ ﺑﺎﺷﯽ
ﺑﺨﻮﺍﻩ ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺑﺎﺷﯽ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﺖ ﺗﻼﺵ ﮐﻦ ..
ﻫﻤﯿﻦ
ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﭘﺴﻮﻧﺪ “ﺗﺮﯾﻦ” ﺭﻓﺘﯿﻢ،
ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺍﺯ ﻣﺎ ﮔﺮﯾﺨﺖ …
ﺍﺯ ۱۹/ ۷۵ ﻟﺬﺕ ﻧﺒﺮﺩﯾﻢ ﭼﻮﻥ ﯾﮑﯽ ۲۰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ …
ﺍﺯ ﺭﺍﻧﻨﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﭘﺮﺍﯾﺪ ﻟﺬﺕ ﻧﺒﺮﺩﯾﻢ ﭼﻮﻥ ﻣﺎﺷﯿﻨﺎﯼ ﻣﺪﻝ ﺑﺎﻻﺗﺮﯼ
ﺗﻮ ﺧﯿﺎﺑﻮﻥ ﺑﻮﺩ
ﺍﺯ ﺑﻮﺩﻥ ﮐﻨﺎﺭ ﻋﺸﻘﻤﻮﻥ ﻟﺬﺕ ﻧﺒﺮﺩﯾﻢ
ﭼﻮﻥ ﻣﺪﺭﮎ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﻭ ﭘﻮﻝ ﺗﻮﯼ ﺟﯿﺒﺶ ﮐﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎﯼ
ﺩﯾﮕﻪ ﺑﻮﺩ
ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﺑﮕﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ “ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ، ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﻭ
ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ” ﭼﺴﺒﯿﺪﯾﻢ
ﻭ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺍﯾﻦ ﻧﺴﻞ ﻫﺎﯼ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﻭ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﮔﺮﯾﺎﻥ ﺷﺪ …
ﺷﺎﯾﺪ ﻻﺯﻣﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺟﻬﺖ ﺑﺪﯾﻢ
ﯾﺎ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﯾﻢ ﻧﺤﺴﯽِ “ﺗﺮﯾﻦ” ﺩﺍﻣﻦ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻣﻮﻥ ﺭﻭ
ﺑﮕﯿﺮﻩ …
ﮐﻢ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﺍﻣﺎ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ!
ﻭ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﺯﯾﺎﺩ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﺍﻣﺎ ﺯﯾﺎﺩ ﺗﺮﯾﻦ ﻧﺒﺎﺷﯿﺪ !
ﻭ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺷﺎﮐﺮ ﺑﺎﺷﯿﺪ ﻭ ﻗﺎﻧﻊ.