تفسیر قرآن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

روز خود را با تفکر و تعمق در آیات قرآن شروع کنیم دوست عزیز برای بهره مندی هرچه بهتر لطفاً هرروز مطالعه آیات و تفسیر آن را دنبال کنید

ترجمه و تفسیر آیه به آيه سوره عنکبوت

آیه 32

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

قَالَ إِنَّ فِيهَا لُوطاً قَالُوا نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَن فِيهَا لَنُنَجِّيَنَّهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ (32)

ترجمه :

(ابراهيم) گفت: در اين منطقه لوط است، فرشتگان گفتند: (نترس) ما به كسانى كه در اين جا هستند آگاه تريم؛ قطعاً او (لوط) و خاندانش را نجات مى دهيم، جز همسرش كه از باقى ماندگان (در قهر ما) است.

نکته ها:

از جمع اين آيه و آيه 36 سوره ذاريات كه مى فرمايد: «فما وجدنا فيها غير بيت من المسلمين» ما جز يك خانواده با ايمان، هيچ كس را مؤمن نيافتيم، استفاده مى شود كه تنها حضرت لوط و فرزندانش مؤمن بودند و حتّى همسر او گرفتار عذاب شد.
از آيه 74 سوره هود استفاده مى شود كه حضرت ابراهيم از خداوند تقاضا كرد كه قهر الهى بر قوم لوط نازل نشود؛ امّا اين درخواست مورد قبول واقع نشد و پاسخ آمد: از اين امر صرف نظر كن. «يجادلنا فى قوم لوط... يا ابراهيم اعرض عن هذا انّه قد جاء امر ربّك»(137)

137) هود، 74 - 76 .

پیام‌ها :

- وجود اولياى الهى در جامعه، مانع نزول قهر الهى است. «انّ فيها لوطاً»

- انبيا و پيروانشان، از قهر الهى در امانند. «لنُنجّينّه و اهله»

- فرشتگان، يكايك افراد را مى شناسند. «نحن اعلم بمن فيها»

- گاهى مردان حقّ، در نهايت غربت بوده اند. (تنها فرزندان لوط به پدرشان ايمان داشتند!) «لنُنجّينّه و اهله»

- فرزندان، هنگام تضادّ فكرى ميان والدين، مى توانند راه حقّ را انتخاب كنند. «و اهله الاّ امراته» (فرزندان لوط، راه پدر را بر راه مادر ترجيح دادند)

- زن، شخصيّتى مستقل دارد و مى تواند تحت تأثير مرد يا نظام اقتصادى و فرهنگى خانواده قرار نگيرد. «الاّ امراته»

- وابستگى رمز نجات نيست؛ وارستگى رمز نجات است. «لنُنجّينّه و اهله الاّ امراته» (همسر لوط، به او وابسته بود؛ امّا خود وارسته نبود.)

- عنوان اجتماعى مهم نيست؛ ايمان و عملكرد معيار است. «الاّ امراته» (همسر پيامبر بودن به تنهايى ارزش نيست، همراهى و تبعيّت از او ارزش است)

- همسران پيامبران، معصوم نيستند. «الاّ امراته» (حتّى از ميان زنان پيامبر اسلام صلى الله عليه وآله، تنها بعضى مورد الطاف ويژه الهى بودند. چنانكه در جاى ديگر مى خوانيم: «فانّ اللَّه أعدّ للمحسنات منكنّ أجرا عظيما»(138))

138) احزاب، 29 .