باز باران، بی ترانهبی هوای عاشقانهبی نوای عارفانهدر سکوتی ظالمانهخسته از مکر زمانهغافل از حتی رفاقتحاله ای از عشق و نفرتاشکهایی طبق عادتقطره های بی طراوتدیدن مرگ صداقتروی دوش آدمیت…میخورد بر بام خانه…5:21