تا لحظه ی مرگ چشم من منتظر است

تا لحظه ی مرگ چشم من منتظر است
آرامش قلب عاشقم در سفر است
دل باخته قافیه، بر او که نگهش
زیباتر و دلرباتر از صد قمر است
در تک تک شعرهای دیوان دلم
آن چشم عسل همیشه مدّ نظر است
بر باد دهد به یک نظر دار و ندار
بیچاره دلم که قصّه اش مختصر است
غمگین تر از آن، درخت خشکِ ته باغ
مَفْروش تنم به زخم صدها تبر است
دانسته دلم به جز نهال گُل عشق
هر دانه که کاشت عاقبت بی ثمر است
دنیا قفس است و من‌ گرفتار قفس
بیچاره پرنده ای که بی بال و پر است