سهراب سپهری

سهراب سپهری :
چه کسی می داند
که تو در پیله ی تنهایی خود، تنهایی؟
چه کسی می داند
که تو در حسرت
یک روزنه در فردایی؟
پیله ات را بگشا
تو به اندازه ی پروانه شدن زیبایی!!