گلرنگ شد در و دشت از اشبار ما

گلرنگ شد در و دشت ، از اشكباري ما
چون غير خون نبارد ، ابر بهاري ما

با صد هزار ديده ، چشم چمن نديده
در گلستان گيتي ، مرغي به خواري ما

بي_خانمان و مسكين ، بد بخت و زار و غمگين
خوب اعتبار دارد ، بي اعتباري ما

اين پرده ها اگر شد ، چون سينه پاره داني
دل پرده پرده خون است ، از پرده داري ما

يكدسته منفعت جو ، با مشتي اهرمن خو
با هم قرار دادند ، بر بي قراري ما

گوش سخن شنو نيست ، روي زمين و گر نه
تا آسمان رسيده است ، گلبانگ زاري ما

بي مهر روي آن مه ، شب تا سحر نشد كم
اختر شماري دل ، شب زنده داري ما

بس در مقام جانان ، چون بنده جان فشانديم
در عشق شد مسلم ، پروردگاري ما

ازفر فقر داديم ، فرمان به باد و آتش
اسباب آبرو شد ، اين خاكساري ما

در اين ديار باري ، اي كاش بود ياري
كز روي غمگساري ، آيد به ياري ما


#فرخی_یزدی