شده ایم آدمهایی که جرات رو در رو حرف زدن را نداریم

شده ایم آدمهایی که جرات رو در رو حرف زدن را نداریم
آدمهایی که همه چیز را غیر مستقیم میگوییم و حرفهای دلمان را غیر مستقیم می فهمانیم آن هم اگر طرف مقابلمان متوجه شود !
جای اینکه بگوییم فلانی جان‌!
بیا و‌ یک لحظه پای درد دلم بنشین از تکستهای مختلف دردِ دلمان را پیدا می کنیم و بعد فروارد می کنیم برایش!
چرا آدمهای ترسویی شده ایم ؟
ترس از تعهد ، ترس از مسئولیت ،
ترس از پاسخگو بودن برای احساسمان ،
با تکستهای مختلف هم میخواهیم حرف دلمان را زده باشیم و هم اینکه امضای خودمان پای آن کلمات نباشد که مبادا روزی آن شخص مدعی شود!
بین خواستن و ‌نخواستن گیر کرده ایم...
و عجیب هم بلاتکلیفیم !
‌