وسط روضه یکی گفت بگوش پدرم

وسط روضه یکی گفت بگوش پدرم

خوش به حال پسری که پدرش سینه زن است


پدرم گفت که خوشحال تر آن بابایی
که جگر گوشه اش آواره کوی حسن است