ساز دهنی ام را بی حضور تو به دهانم میگذارم و سرخوش از عشق

ساز دهنی ام را بی حضور تو به دهانم میگذارم و سرخوش از عشقت نوای خاموش قلبم را مینوازم تا

شاید نسیم صدایم را به تو برساند ....و باز تو را به یاد قلب سوخته ام بیندازد................گرچه خیلی دیر است اما هنوز هم چشم به راه جاده ای هستم که از آن به آسمانها

پیوستی و هیچ کبوتری خبر از

برگشتنت نیاورد .................و باز هم در کنار جاده بی حضور تو می نوازم