اندک اندک قلب من هرشب برایت میزند

اندک اندک قلب من ، هرشب برایت میزند
روح من این جمله را ، بر گوشِ جانت میزند

''نازنینا عاشقم بر روی ماهت " پس چرا
چشم گریان مرا ، ابرو کمانت میزند ... ؟

خواب را از دیده گانم برده است گیسوی تو
خواب و رویای مرا ، هر شب خیالت میزند
درنمازم هر رکعت ، یادت مرا درگیر کرد
در قنوتم دیده را ، آن مه جمالت میزند

دوستت دارم ولیکن گفتنش دردی شده
باورم کن دیده را ، چشم خمارت میزند

پیچش زلف تو هم در ساقه ی انگور بود
خوشه هایش را بچشم ، چون گوشوارت میزند