روایات تهران

روایات تهران

2⃣ مفضل از امام صادق(ع) پرسید:
ای آقای من هنگام ظهور، دار الفاسقین چه وضعى دارد؟
➖ آن‌حضرت فرمود: مشمول لعنت و غضب خداوند است. فتنه‌ها و آشوب‌ها آن‌ را ویران می‌سازد و به کلى متروک می‌ماند. اى واى بر مردم آن از خطر لشکرى که با پرچم‌ هاى زرد، و لشکرى که با پرچم‌هاى خود از مغرب زمین می‌آیند، و کسى که جزیره را جلب می‌کند و لشکرى که از دور و نزدیک به آنجا می‌رود
➖ به خدا قسم همه گونه عذاب که بر امت‌هاى مُتمرّد و سرکش از اول خلقت تا آخر عالم رسیده بر آن فرود مى آید. عذاب‌هایى به آنجا می‌رسد که هیچ چشمى ندیده و هیچ گوشى نشنیده است. طوفان شمشیر آنها را فرو گیرد. واى بر کسى که آنجا را مسکن خود قرار دهد زیرا هر کس در آنجا مقیم شود با حالت شقاوت باقى می‌ماند و هر کس هجرت کند در پرتو خدا به سر بَرد
➖ به خدا مردم آن چنان غرق در ناز و نعمت و عیش و نوش می‌شوند که می‌گویند: زندگى حقیقى دنیا همین است. خانه‌ها و کاخ‌هاى آن قصرهاى بهشت است و دختران آن (در زیبایی) حور العین و جوانان آن، جوانان بهشت است. چنین پندارند که خداوند تمام روزى بندگانش را به آنها ارزانى داشته است. افترا به خداوند و پیامبر خدا(ص)، حکم کردن بر خلاف قرآن، شهادت دروغ، شراب‌خوارى، زناکارى، خوردن پلیدی‌ها و خونریزى، چنان در آنجا شیوع یابد که فجایع تمام دنیا بپاى آن نمیرسد. آنگاه خداوند همین مکان را به وسیله آن آشوب‌ها و آن لشکرها چنان ویران می‌سازد که وقتى رهگذرى از آن‌جا می‌گذرد می‌گوید: آیا اینجا همان زوراء است؟
📜 بحار الأنوار ج53 ص14-15
این روایت با اندکی تفاوت در منابع قدیمی و پیش از «بحار الانوار» نیز آمده است
📜 خصیبی(متوفای 334ق‏) حسین بن حمدان الهدایة الکبری ص402-403 بیروت، البلاغ، 1419ق

ادامه دارد