انتقام از قاتلین و ظالمین امام حسین علیه السلام در رجعت ا

انتقام از قاتلین و ظالمین امام حسین علیه السلام در رجعت ایشان به دنیا

عَنْ بُرَیْدِ بْنِ مُعَاوِیَةَ الْعِجْلِیِّ قَالَ:
قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَخْبِرْنِی عَنْ إِسْمَاعِیلَ الَّذِی ذَکَرَهُ اللَّهُ تَعَالَی فِی کِتَابِهِ حَیْثُ یَقُولُ «وَ اذْکُرْ فِی الْکِتابِ إِسْماعِیلَ إِنَّهُ کانَ صادِقَ الْوَعْدِ وَ کانَ رَسُولًا نَبِیًّا» أَ کَانَ إِسْمَاعِیلَ بْنَ إِبْرَاهِیمَ علیهما السلام؟ فَإِنَّ النَّاسَ یَزْعُمُونَ أَنَّهُ إِسْمَاعِیلُ بْنُ إِبْرَاهِیمَ ع.

فَقَالَ علیه السلام: إِسْمَاعِیلُ مَاتَ قَبْلَ إِبْرَاهِیمَ ع، وَ إِنَّ إِبْرَاهِیمَ ع کَانَ حُجَّةً لِلَّهِ قَائِماً صَاحِبَ شَرِیعَةٍ، فَإِلَی مَنْ أُرْسِلَ إِسْمَاعِیلُ إِذاً؟ قُلْتُ: فَمَنْ کَانَ جُعِلْتُ فِدَاکَ؟

قَالَ ع: ذَاکَ إِسْمَاعِیلُ بْنُ حِزْقِیلَ النَّبِیِّ علیه السلام، بَعَثَهُ اللَّهُ إِلَی قَوْمِهِ، فَکَذَّبُوهُ وَ قَتَلُوهُ وَ سَلَخُوا وَجْهَهُ، فَغَضِبَ اللَّهُ تَعَالَی لَهُ عَلَیْهِمْ، فَوَجَّهَ إِلَیْهِ سَطَاطَائِیلَ مَلَکَ الْعَذَابِ فَقَالَ لَهُ: یَا إِسْمَاعِیلُ أَنَا سَطَاطَائِیلُ مَلَکُ الْعَذَابِ، وَجَّهَنِی رَبُّ الْعِزَّةِ إِلَیْکَ، لِأُعَذِّبَ قَوْمَکَ بِأَنْوَاعِ الْعَذَابِ إِنْ شِئْتَ، فَقَالَ لَهُ إِسْمَاعِیلُ: لَا حَاجَةَ لِی فِی ذَلِکَ یَا سَطَاطَائِیلُ.

فَأَوْحَی اللَّهُ إِلَیْهِ: مَا حَاجَتُکَ یَا إِسْمَاعِیلُ؟
فَقَالَ إِسْمَاعِیلُ: یَا رَبِّ إِنَّکَ أَخَذْتَ الْمِیثَاقَ لِنَفْسِکَ بِالرُّبُوبِیَّةِ، وَ لِمُحَمَّدٍ صلی الله علیه و آله بِالنُّبُوَّةِ، وَ لِأَوْصِیَائِهِ بِالْوَلَایَةِ، وَ أَخْبَرْتَ خَیْرَ خَلْقِکَ بِمَا تَفْعَلُ أُمَّتُهُ بِالْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ علیهما السلام مِنْ بَعْدِ نَبِیِّهَا، وَ إِنَّکَ وَعَدْتَ الْحُسَیْنَ ع أَنْ تَکُرَّهُ إِلَی الدُّنْیَا حَتَّی یَنْتَقِمَ بِنَفْسِهِ مِمَّنْ فَعَلَ ذَلِکَ بِهِ، فَحَاجَتِی إِلَیْکَ یَا رَبِّ أَنْ تَکُرَّنِی إِلَی الدُّنْیَا، حَتَّی أَنْتَقِمَ مِمَّنْ فَعَلَ ذَلِکَ بِی مَا فَعَلَ، کَمَا تَکُرُّ الْحُسَیْنَ ع.
فَوَعَدَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِسْمَاعِیلَ بْنَ حِزْقِیلَ ذَلِکَ، فَهُوَ یَکُرُّ مَعَ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع.

بُرَید بن معاویه عِجلی گوید:
به امام صادق عرض کردم: یابن رسول الله، مرا از آن اسماعیلی که خداوند در کتابش او را یاد کرده آگاه نما، آنجا که می فرماید: «و در این کتاب، [سرگذشتِ‏] اسماعیل را یاد کن، که او راست وعده و فرستاده ای پیامبر بود – مریم 54» آیا او اسماعیل بن ابراهیم علیهما السلام است؟ زیرا که مردم اینگونه می پندارند.

امام علیه السلام فرمود: اسماعیل بن ابراهیم (ع) قبل از حضرت ابراهیم از دنیا رفت، و ابراهیم حجتِ برپای خداوند و صاحب شریعت بود. در این حال اسماعیل به سوی چه کسی فرستاده شده بود؟
گفتم: پس این کدام اسماعیل است؟

فرمود: او اسماعیل بن حزقیل نبی علیه السلام بود که خداوند او را به سوی قومش برانگیخت و [قومش] او را تکذیب کرده و کُشتند و پوست صورتش را کندند. پس خداوند متعال به خاطرِ او بر قومش خشم گرفت و سطاطائیل – فرشته ی عذاب – را نزد اسماعیل فرستاد. او به اسماعیل گفت: من سطاطائیل فرشته ی عذاب هستم. پروردگارِ عزت مرا به سوی تو فرستاده که اگر بخواهی قومت را به انواع عذاب ها عقوبت کنم.
اسماعیل گفت: مرا به این [عذاب کردن] نیازی نیست ای سطاطائیل.
پس خدای تعالی به وی وحی کرد: چه خواسته ای داری ای اسماعیل؟

اسماعیل گفت: پروردگارا، همانا تو برای ربوبیّت خود و نبوّتِ محمّد صلّی اللَّه علیه و آله، و ولایت اوصیاء آن بزرگوار عهد و پیمان گرفته ای، و بهترینِ خلق ات را از آنچه امتش بعد از او با حسین بن علی علیهما السلام می کنند آگاه نموده ای، و به راستی که حسین علیه السلام را وعده داده ای او را به دنیا بازگردانی تا خود، انتقامش را از کسانی که بر او چنین [ظلم] کردند بگیرد. خواسته ام از تو این است که مرا نیز به دنیا بازگردانی تا انتقام خود را از کسانی که با من چنین کردند بگیرم آنچنان که حسین علیه السلام بازمی گردد.

پس خداوند عزّ و جل این وعده را به اسماعیل بن حزقیل داد و آن حضرت با حسین بن علی علیهما السلام به دنیا باز خواهد گشت.

مختصر البصائر، ص430
کامل الزیارات، ص65
بحار الأنوار (ط - بیروت)، ج‏44، ص237