دلنوشته ام....

نمی‌خواهم سرت شیره بمالم و بگویم
زندگی مثل یک قالی نرم است که می‌توانی رویش پابرهنه راه بروی!
زندگی یک جاده‌ی کج‌و‌کوله‌ی پر از سنگ و کلوخ است؛
کلوخ‌هایی که تو را زمین می‌زنند و زخمی‌ات می‌کنند!
سنگ‌هایی که فقط با چکمه‌های آهنین می‌شود از روی‌شان گذشت.
تازه این کافی نیست،
چون وقتی پاهایت را بپوشانی هم،
یکی پیدا می‌شود که به سرت سنگ بزند...


# Baranدلنوشته