نکتهها و پیام های سوره مائده آیه
نکتهها و پیام های سوره مائده آیه 101-102:
1- پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله با مردم در بارهی حج سخن میگفت. کسی پرسید: آیا حج، همه ساله واجب است یا در تمام عمر تنها یکبار؟ پیامبر پاسخ نداد. او چند بار پرسید، رسول خدا فرمود: این همه اصرار برای چیست؟ اگر بگویم: «هر سال، کار بر شما سخت میشود»، تا موضوعی را مطرح نکردهام، شما هم نپرسید: «یکی از عوامل هلاکت امّتهای پیشین سؤالهای نابجای آنان بود».
2- گرچه آنچه را نمیدانیم، باید از اهلش بپرسیم، «فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ» « نحل، 43»، امّا برخی سؤالهاست که اگر جوابش روشن شود، به زیان فرد یا جامعه است، مثل سؤال از عیوب دیگران، یا اسرار نظامی.
3- نمونهها و مصادیق:
- مسئولان، بعضی از مطالبی را که میدانند، نباید در اختیار عموم بگذارند. نظیر مسائل اقتصادی، مانند: کمبود گندم و ....
- صداقت خوب است؛ ولی صراحت، همه جا مفید نیست.
- اخبار و اطّلاعات، باید ردهبندی و طبقهبندی شود. (جابرِ جُعفی، هزاران حدیث از امام باقر علیه السلام میدانست که حقّ گفتن آن را برای همه مردم نداشت.)
- برخی از اخبار، نباید از رسانهها و جراید، پخش شود، چون به زیان مردم است (گاهی سکوت، عاقلانه لازم است)
- معلّمان و گویندگان باید، ظرفیّت شنوندگان را در نظر داشته باشند.
- در برخی موارد، باید به شیوهی تقیّه، عقاید را کتمان کرد و برخی سؤالها را جواب نداد.
- انسان حقّ ندارد اسرار مردم و اسرار نظامی را فاش سازد.
4- دانستن هر چیزی، نه لازم است و نه مفید، بلکه باید سراغ دانشهای مفید رفت. (حسّ کنجکاوی باید تعدیل شود و نباید در پی اطلاعاتی رفت که سبب ایجاد کدورت، مشکلات و اختلال در نظام جامعه میشود.)
5- مکلّف نساختن مردم به پارهای از احکام، پرتوی از عفو و گذشت الهی است.
6- خداوند به بندگانش مهلت توبه میدهد.
7- اگر مردم ظرفیّت نداشته باشند، بیان پارهای از حقایق، سبب کفر آنها میشود.
1- پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله با مردم در بارهی حج سخن میگفت. کسی پرسید: آیا حج، همه ساله واجب است یا در تمام عمر تنها یکبار؟ پیامبر پاسخ نداد. او چند بار پرسید، رسول خدا فرمود: این همه اصرار برای چیست؟ اگر بگویم: «هر سال، کار بر شما سخت میشود»، تا موضوعی را مطرح نکردهام، شما هم نپرسید: «یکی از عوامل هلاکت امّتهای پیشین سؤالهای نابجای آنان بود».
2- گرچه آنچه را نمیدانیم، باید از اهلش بپرسیم، «فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ» « نحل، 43»، امّا برخی سؤالهاست که اگر جوابش روشن شود، به زیان فرد یا جامعه است، مثل سؤال از عیوب دیگران، یا اسرار نظامی.
3- نمونهها و مصادیق:
- مسئولان، بعضی از مطالبی را که میدانند، نباید در اختیار عموم بگذارند. نظیر مسائل اقتصادی، مانند: کمبود گندم و ....
- صداقت خوب است؛ ولی صراحت، همه جا مفید نیست.
- اخبار و اطّلاعات، باید ردهبندی و طبقهبندی شود. (جابرِ جُعفی، هزاران حدیث از امام باقر علیه السلام میدانست که حقّ گفتن آن را برای همه مردم نداشت.)
- برخی از اخبار، نباید از رسانهها و جراید، پخش شود، چون به زیان مردم است (گاهی سکوت، عاقلانه لازم است)
- معلّمان و گویندگان باید، ظرفیّت شنوندگان را در نظر داشته باشند.
- در برخی موارد، باید به شیوهی تقیّه، عقاید را کتمان کرد و برخی سؤالها را جواب نداد.
- انسان حقّ ندارد اسرار مردم و اسرار نظامی را فاش سازد.
4- دانستن هر چیزی، نه لازم است و نه مفید، بلکه باید سراغ دانشهای مفید رفت. (حسّ کنجکاوی باید تعدیل شود و نباید در پی اطلاعاتی رفت که سبب ایجاد کدورت، مشکلات و اختلال در نظام جامعه میشود.)
5- مکلّف نساختن مردم به پارهای از احکام، پرتوی از عفو و گذشت الهی است.
6- خداوند به بندگانش مهلت توبه میدهد.
7- اگر مردم ظرفیّت نداشته باشند، بیان پارهای از حقایق، سبب کفر آنها میشود.
- ۸۷۰
- ۳۰ فروردین ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۱)
در حال بارگزاری
خطا در دریافت مطلب های مرتبط