سال هاست

سال هاست
در کوچه و بازار
همه زخم خورده اند،
یکی از قسط های پرداخت نشده اش میگوید
دیگری هم از بازار کساد این روزهایش گِله دارد
آن یکی معشوقه اش دیر کرده است و ...
من بی اعتنا غصه هایم را یکجا قورت میدهم؛
از تمام جهان
تنها یک قلم و کاغذ مرا بس
تا در جاده های بی کسی
خودکار آبیم تازیانه بزند صفحات را
بهانه ای نیست برای آرامش
اما؛
خودکار من هنوز جوهر دارد
و چه خوب است نوشتن برای درد
و آرامش برای نوشتن