دهه ۷۰

بعد از اینکه غرب بعد از حمایت از صدام دید نتونست از طریق نظامی ایران و انقلاب ایران رو ناکار کنه، اینبار با کت و شلوار و قرارداد به دست، با کمک نفوذیها وارد شد و به بهانه اعطا وام چند تا پیشنهاد اقتصادی داد و گفت اگر این کارها رو بکنی میتونی از وام صندوق بین المللی پول استفاده کنی برای جبران خسارتهای ناشی از جنگ.
بهانه خوب و جذابی بود

حالا پیشنهادها چی بود؟
خصوصی سازی انفال، شناورسازی نرخ ارز، جهانی سازی قیمتها و حذف یارانه و هرگونه حمایت دولتی، کوچک سازی دولت و حذف نظارت و رها کردن بازار.
و در نهایت شد چیزی که امروز شد.

جالب اینجاست در نهایت همه پیشنهادات اجرا شد اما به وام هم نرسیدن.

حالا میگن برای وام بوده، اما اساسا موضوع وام هم نبوده، خیانتی بوده که از طریق مثلا کارشناسان یا همون حلقه "تصمیم سازان" خائن و غربزده، به مدیران "تصمیم گیر" مثل رئیس جمهور تحمیل شد و تا امروز ادامه داره