چون زلف تو ام جانا در عین پریشانی

چــــــون زلف تو ام جـــــانا در عیــــن پریشانی
چـــــون باد سحـــرگاهم در بی سر و سامانی

مــــــن خاکم و من گردم من اشکم و من دردم
تـــــو مهـــــری و تو نوری تو عشقی و تو جانی

خـــــــواهم که تو را در بر بنشــــــانم و بنشینم
تــــــا آتش جـــــــانم را بنشینـــــــی و بنشانی

ای شـــــــاهد افــــــلاکی در مستی و در پاکی
مــــــــن چشم تو را مـــــانم تو اشک مرا مانی

در سینـــــــه سوزانمـــــــ مستوری و مهجوری
در دیـــــــده بیـــــــــدارم پیـــــــــدایی و پنهانی

مـــــــــن زمــــــزمه عـــــــودم تو زمزمه پردازی
مـــــــن سلسلــــــه موجم تو سلسله جنبانی

از آتش ســــــــودایت دارم مـــــــــــن و دارد دل
داغـــــــی کــه نمی بینی دردی که نمی دانی

دل با مـــــن و جــــان بی تو نسپاری و بسپارم
کــــــام از تــــــو و تاب از من نستانم و بستانی

ای چشم رهـــی سویت کو چشم رهی جویت
روی از مــــــــــــن سر گردان شاید که نگردانی

رهی معیری