در زبان مارو فرهنگ ایران ما

در زبان مارو فرهنگ ایران ما
کلماتی چونان
دختر/
یا پسر/
وجود نداشت///
ما دختر را= مهرآفرین میگفتیم/یعنی آفریننده مهر////
و پسر را = مهربان گفته میشد//به معنی کسی که از مهر نگاه داری میکند
این قبل از شکل گرفتن خیلی چیزابوده ها.
هنوز کلماتمان و گویش پاریسمان آلوده به لهجه و زبلان فرانسیوی و انگلیسی و روسی نگردیده بود/////
در زبان ما شیرازی ها
به مادر بزرگ:
باهار دوسی
یا خانوم دوسی
میگیم///