دنیا به اهل خویش ترحم نمی‌کند

دلکوب نیست حادثه دنیاپرست را
ماهی ز حرص طعمه فرو خورد شست را

دنیا به اهل خویش ترحم نمی‌کند
آتش امان نمی‌دهد آتش‌پرست را

دست از جهان بشوی که اطفال حادثات
افشانده اند میوه این شاخ پست را

از هر ترنمی دلش از جای می‌رود
هر کس شنیده است ندای الست را

از بند گشت شورش مجنون زیادتر
زنجیر، تازیانه بود فیل مست را

#صائب خموش باش که در مجلس شراب
داروی بیهُشی است سخن می پرست را

#صائب_تبریزی