دلتنگ میشوم

دلتنگ میشوم.
وقتی که هوای حوصله ام ابریست!
دلم یک عصر دلگیر میخواهدو یک پیاده رو بی انتها.
تا تمام دردهایم را در تن سردش جا گذارم.آنقدر گلایه کنم.
که آسمان بشکند سد غرورش را.
و رد پایم را از دل سنگفرش های زخمی پاک کند.
تا شاید دل بی قرارم اندکی آرام گیرد...
شاید که لبخند درختان به وقت گریه ی ابر اجابتی باشد.
و خدا آغوش بگشاید به روی تنهایی هایم..