بخشندگی را باید از آن ودی آموخت

بخشندگی را باید از آن ڪودڪی آموخت
ڪـــه
هر چقدر دلگیر باشد و هر چقدر ڪینه به دل داشته باشد
می بخشد
بی آنڪه در چهره اش نه اثری از خشم دیده شود نه ڪینه...
نه ڪلامی و
نه ملامتی ...
نه سرزنشی و نه زخم زبانی ...
هر بار ڪه آشتی می ڪند ما را به ڪشتی خود می برد
و لبخندش زندگی را معنا می بخشد...
ڪودڪان جسم ڪوچڪی دارند ولــی دلهایشان خیلی بزرگ است....
مثل بزرگترها نیستند
انگار گذشتِ سالها ما را بی گذشت می ڪند
بی رحمی را فــرا می گیریم
و خطاهای دیگران ، هر چند ڪوچڪ باشد تا مدتها بر ذهنمان می ماند
و در پس شڪستهایمان همیشه انتقام نهفته است
تا آسوده شویم...

ڪـاش بدانیم :

فقـط یڪ بار شانس زیستن داریم...