گاهی آدم به یاد کسی گریه نمیکند اصلا آدم نمیفهمد چرا گ

گاهی آدم به یاد کسی گریه نمی‌کند، اصلا آدم نمی‌فهمد چرا گریه می‌کند، و شاید یک نقطهٔ عمیق و نرم و ولرم، مثل نور آفتاب بهاری، توی دلش پیدا می‌شود، که اصلا حس بدی هم نیست. حتی یک احساس شادی است، گریه‌آور هم نیست، ولی آدم بی‌اختیار گریه‌اش می‌گیرد.

رضا براهنی
دیدگاه ها (۱)

‏تموم چیزی که میخواستم این بود که یکی برام بجنگه

آدما وقتی عصبانی‌ان خاطرات خوب یادشون می‌ره، وقتی می‌خوان دع...

من از آن تافته های جدابافته نبودم که هر توهینی را ببخشایم، ا...

سرانجام یک روز صبح می‌پذیری که تنهایی و این اندوهبارترین لبخ...

بیشتر ما از دیده شدن نمی ترسیماز اون نگاه هایی میترسیم که یه...

عععررررررررر بچه ها خیلی سعی کردم جلوی خودم و بگیرم نرم لپاش...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط