تا به دشت دامنت باران ببارم بیشتر

تا به دشتِ دامنت باران ببارم بیشتر
سر به روی شانه هایت می گذارم بیشتر

هیچ کس مانند من از فصل ها لذّت نبرد
در تمام ِ سال خود، ابر بهارم بیشتر

جاری است از چشم هایم سیل بنیان برکنی
تا که ویرانگر نباشم در گذارم بیشتر

عشق یعنی مرگ و مرگم ارمغان زندگی ست
زندگیِ مرگ یعنی در مزارم بیشتر

زیر بار زندگی یک رنگی ام از دست رفت
چهره زرد زعفران، از دل انارم بیشتر

سینه ام آتشفشان دردهای گفتنی ست
گرچه فانوسم به خاموشی دچارم بیشتر


#عاشقانه