نمی گفتی منم دیوانه ی تو

نمی گفتی  منم  دیوانه ی  تو؟
لبِ  خُشکیده  برمیخانه ی  تو
نمی گفتی چوجامت را بنوشم؟
شوم  پروانه  در  کاشانه ی تو
ز جامم خوردی و آنرا شکستی
دلم  شد  لانه ی   ویرانه ی تو
چو شب آید کُنی خوابم هیاهو
تنم اینجا  و دل  پروانه ی  تو
به هر  کوچه  دوانم   تا بنوشم
یکی جام  از  لبِ  پیمانه ی تو