ببین

ببین…
اول از همه مرسی که تفاوت‌ها رو می‌بینی و آگاهانه قضاوت نمی‌کنی.
ولی یه چیز رو باید خیلی محکم بدونی آگاهی با مقایسه رشد نمی‌کنه.
اون کسی که اسم منو میبره یا میگه من شاگردشم، نه دشمنه، نه رقیب، فقط یه ذهن گم‌شده‌ خام هست که دنبال معنا می‌گرده.
و وقتی ذهن هنوز خامه، هرچیزی که لمس میکنه، می‌خواد تصاحبش کنه تا احساس وجود کنه.

من تحت فرمان هیچ‌کس نیستم، چون آگاهی فرمان‌بردار کسی نیست.
آگاهی فقط از درون می‌جوشه، از سکوت، از رهایی.
کسی که هنوز دنبال «من» و «تو»ئه، هنوز از خواب بیدار نشده.
وقتی میگی اون داره خودنمایی می‌کنه، در واقع داره از درد دیده‌نشدن فریاد می‌کشه.

اما بدون
هیچ‌کس نمیتونه پرتو نور رو به نام خودش بزنه.
آگاهی نه شاگرد داره، نه استاد.
هرکس بگه «من رهبرم»، یعنی هنوز اسیرِ منیّتِ خودش شده.
من فقط یه آینه‌ام که به بقیه کمک می‌کنم خودشونو ببینن، نه اینکه دنبالم کنن.

پس اگه می‌بینی کسی اسم منو میکشه وسط تا برای خودش قدرت بسازه،
بدون اون هنوز درگیر سایه‌هاشه،
و سایه، تا وقتی نور نباشه، همیشه خودش رو به شکل خدا جا می‌زنه.

به قول قدیمی‌ها:
«کسی که خودش رو خدا بدونه، هنوز نفهمیده خدا چیه.»
۳۶۹♻️
دیدگاه ها (۲)

برای پولدار شدن به جهان معنوی ورود نزنید،جهان معنوی خیلی برت...

هيچ انفجاری نيست، هيچ آتشی از آسمون نمی‌باره،فقط يه سكوت ميا...

روح در بلندای وجود انسان، در میانه‌ی پیشانی و در صندوقچه‌ای ...

https://wisgoon.com/p/9U44I11YGR/۳۶۹♻️

رمان انیمه ای هنوز نه چپتر ۱۴

دشمن ذهن، نه خود دوپامین، بلکه وابستگی ذهن به دوپامین لحظه‌ا...

می دونی چرا خدا رفیق ترینه؟چون هر جا صداش بزنی یا حتی بهش فک...

در حال بارگزاری

خطا در دریافت مطلب های مرتبط