چقدر این متن حرف داره

و پاییز منم؛زنی جا مانده میان دیوان شعرت.
و پاییز منم؛زنی خمیده در آلبوم عکس‌های جوانی‌ات،زنی از یاد رفته روی خیسیِ بالشَت،
زنی بی‌پناه لا به لای خانه‌های پیراهنت،
زنی پریشان میان هجومِ خوفناکِ خاطراتت.
و پاییز منم؛زنی افسرده در آشپزخانه‌ی مردِ همسایه‌ات.

#عطیه_احمدی