در سوگ برادرش عباس در روز عاشورا

در سوگ برادرش عباس، در روز عاشورا



تَعَدَّیتُمُ یا شَرَّ قَومٍ بِفِعلِکُم

وخالَفتُمُ قَولَ النَّبِیِّ مُحَمَّدِ
أما کانَ خَیرُ الرُّسُلِ وَصّاکُم بِنا

أما نَحنُ مِن نَسلِ النَّبِیِّ المُسَدَّدِ
أما کانَتِ الزَّهراءُ اُمِّیَ دونَکُمُ

أما کانَ مِن خَیرِ البَرِیَّةِ أحمَدِ
لُعِنتُم واُخزیتُم بِما قَد جَنَیتُمُ

فَسَوفَ تُلاقوا [1] حَرَّ نارٍ تَوَقَّدِ. [2] .

* * *

ای بدترین مردم! با کارتان، از حد گذراندید

و با سخن پیامبر صلی الله علیه وآله مخالفت کردید.

آیا بهترینِ پیامبران، شما را به نیکی با ما سفارش نکرد؟

آیا ما از فرزندان آن پیامبرِ راستگو نیستیم؟

آیا [فاطمه] زهرا مادرِ من نیست؟

آیا او فرزند بهترینِ انسان ها، احمد، نیست؟

به سبب جنایت هایتان، نفرین شدید و خوار گشتید

و به زودی، آتشی افروخته را خواهید دید.


پاورقی

[1] هکذا فی المصدر، والصحیح: «تلاقون»، إذ لا وجه لجزمها، ولکنّ الوزن لا یصحّ ب «تلاقون».

[2] المناقب لابن شهرآشوب: ج 4 ص 108، تسلیة المجالس: ج 2 ص 310، بحار الأنوار: ج 45 ص 41.