انواع پاس در والیبال

انواع پاس در والیبال:
پاس سرعتی (Quick) : پاسی با ارتفاع کم که مهاجم پیش از به اوج رسیدن یا در نقطه اوج توپ به آن ضربه می‌زند و هدف جاگذاشتن مدافعان حریف است. این پاس به نام «۱» یا «A» هم شناخته می‌شود و گونه‌های مختلفی دارد.
پاس شوت (Shoot) : پاسی سریع قوس‌داری که به سمت آنتن سمت چپ ارسال می‌شود تا دریافت‌کننده قدرتی از آن نقطه اسپک بزند. به آن پاس «۴» هم می‌گویند.
پاس کشویی (Slide) : پاس سریعی که به صورت مستقیم ارسال می‌شود و طول آن از پاس سرعتی بیشتر است و با قدرت بیشتری نیز ارسال می‌شود. به آن پاس «۳» نیز می‌گویند ومی‌تواند به جلو و یا پشت سر پاسور ارسال شود.
پاس ترکیبی (Combination) : پاس قوس دار با ارتفاع متوسط که معمولا پاسور در جلوی خودش و بین سرعتی‌زن و دریافت‌کننده قدرتی می‌اندازد و مشخص نیست چه کسی ضربه را خواهد زد. اگر مدافع حریف همزمان با سرعتی‌زن بپرد، مهاجم دوم ضربه خواهد زد. به این پاس، «۲» نیز گفته می‌شود.
پاس بلند (High) : پاس با ارتفاع بلندی که به سمت آنتن چپ فرستاده ‌می‌شود و معمولا در تیمهای مبتدی از این پاس بیشتر استفاده می‌شود. در تیمهای پیشرفته از این پاس به عنوان مطمئن ترین راه در زمانهایی که دریافت به خوبی انجام نشده، استفاده می‌شود. به آن «۵» هم می‌گویند. اگر پاس به پشت سر پاسور ارسال شود به آن پاس «قزمر» هم گفته می شود.
پاس پایپ (Pipe) : پاسی که برای یکی از اسپکرهای عقب زمین و در وسط زمین انداخته می‌شود. معمولا اسپکردیگری نیز برای فریب به هوا می‌پرد. اسپکر عقب زمین برای اسپک زدن حتما باید از پشت خط یک‌سوم بپرد.
پاس دوبل سرعتی یا دوبل وسط (Double Quick) : وقتی که دو بازیکن جلو و عقب پاسور قرار دارند و پاسور می‌تواند برای هر کدام از آنها یک پاس سرعتی بیندازد.
️در والیبال حرفه‌ای، پاسورها نمی‌توانند همیشه از پاسهای پیشرفته و فریبنده استفاده کنند زیرا در صورت تکرار، دیگر خاصیت فریبندگی خود را از دست می‌دهند و موثر نخواهند بود. پاسور مجبور خواهد بود بیشتر از پاسهای ساده استفاده کند.