بلبل داغم گلستان سحر گم کردهام

بلبلِ داغم، گلستانِ سحر گم کرده‌ام
تا قفس دیدم، ز شادی بال و پر گم کرده‌ام

پای تا سر، چشمم از شوقِ تماشایت ولی
بس که در حُسنِ تو حیرانم، بصر گم کرده‌ام

غرقه در خون دل، آن صیدم که از بی‌حاصلی
آشیان در جست‌وجوی بال و پر گم کرده‌ام..