همین که وقتی نیستی ،کلافه میشوم ...همین که با ته ماندهِ خیالت خودم را نگه میدارم همین دردِ بی اراده ،یعنی معتادت شده ام ...گوشه گوشه این شهرِ لعنتی راپیِ ذره ای از تو می گردمنمیدانی چه بَد دردی ستخُماری ..!