من پرم از تو

مَن پُرم از تو...
اَز تُويی كِه نَبايَد بِهِت فِكر كُنَم،
اَز تُويی كه نَبايَد دَر مورِدِت حَرف بِزَنَم،
اَز تُويی كه يِک سُكوتِ بی‌رَحمی وَ مِثلِ غَريبه ها اَز كِنارَم رَد می‌شی...!
مَن پُرَم اَز تو، اَز تُويی كه نيستی...!
بَعضی وَقت‌ها يِک‌ جوری دِلتَنگ می‌شی كه اَز خُودِت بَدِت مياد...!
بِه اين فِکر می‌كُنی كه تا كُجا میشه اِنقَدر دور بود...؟!
اِنقَدر نَبود...!:)