دو چشمت از عسل لبریز و لبهایت شکر دارد

دو چشمت از عسل لبریز و لب‌هایت شکر دارد
بیا، هرچند می‌گــویند: شیرینی ضرر دارد

زدم دل را به حافظ ،دیدم او امشب برای من-
"لبش می‌بوسم و در می‌کشم می" در نظر دارد

پریشان است و افسون و هوس در چشم او جمع است
پری‌ رو از پریده‌ رنگ آخر کِی خبر دارد؟

اگر چه مثل نرگس نیست چشمش سخت بیمار است
کمر چون مو ندارد او ، ولی مو تا کمر دارد

لبش شیرین و حرفش تلخ و چشمش مست و قلبش سنگ
درشت و نرم را آمیخته با خیر و شَرّ  دارد

به یاد اولین بیت از کتابِ خواجه افتادم
شروع عشق شیرین است، بعدش دردسر دارد