شبی خیام با دوستان خود در فروغ مهتاب کنار جویی نشسته بود

شبی خیام با دوستان خود در فروغ مهتاب کنار جویی نشسته بود و مست شراب و سماع بودند. ناگهان بادی وزیدن گرفت، شمع را کُشت و سَبو را ریخت و فرو شکست؛ خیام که از این واقعه خشم‌آلود شده بود، بر سبیل عتاب، رباعی ذیل را خطاب به خداوند که بزم عیش او را برهم زده بود سرود:

اِبریقِ مِیِ مَرا شکستی، ربی
بر من درِ عیش را ببستی، ربی
من مِی خورم و تو میکنی بدمستی
خاکم به دهن، مگر تو مستی، ربی؟!

خیام تازه از گفتن این عبارات کفرآمیز فارغ گشته بود که در آیینه نگریست و چهره و نفس خود را سیاه دید؛ ناگهان به خود آمد و فریاد برآورد:

ناکرده گُنه در این جهان کیست بگو؟!
آنکس که گُنه نکرد، چون زیست بگو؟!
من بد کُنم و تو بد مکافات دهی!
پس فرق میان من و تو چیست بگو؟!

28 اردیبهشت‌ماه روز بزرگداشت
"حکیم عمر خیام نیشابوری" فیلسوف، ریاضی‌دان، ستاره‌شناس و رباعی‌سرای ایرانی خجسته باد
#خاص #جذاب #FANDOGHI #خلاقیت #عکس_نوشته #فردوس_برین #عاشقانه #هنر #wallpaper #عکس_نوشته_عاشقانه #مد