تفسیر قرآن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم

هر روز آیاتی از قرآن کریم را با تأمل و دقت مطالعه کنیم.
فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ

ترجمه و تفسیر آیه به آيه سوره قلم

آیه 46 و 50

أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ

أَمْ تَسْئَلُهُمْ أَجْراً فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ (٤٦)
[اينكه دعوتت را نمى پذيرند] مگر از آنان در برابر ابلاغ رسالت پاداشى مى طلبى كه از خسارت و زيانش سنگين بارند؟

أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَيْبُ فَهُمْ يَكْتُبُونَ (٤٧)
يا غيب نزد آنان است و آنان از روى آن] مى نويسند [و خود با تكيه بر آن به ادعاهاى خود يقين مى كنند و به ديگران هم خبر مى دهند؟ ]

فَاصْبِرْ لِحُكْمِ رَبِّكَ وَ لاٰ تَكُنْ كَصٰاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نٰادىٰ وَ هُوَ مَكْظُومٌ (٤٨)
پس در برابر حكم و قضاى پروردگارت [كه هلاك كردن اين طاغيان از راه تدريج است] شكيبا باش و مانند صاحب ماهى [يونس] مباش [كه شتاب در آمدن عذاب را براى قومش خواست و به اين علت در شكم ماهى محبوس شد] و در آن حال با دلى مالامال از اندوه خدا را ندا داد

لَوْ لاٰ أَنْ تَدٰارَكَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرٰاءِ وَ هُوَ مَذْمُومٌ (٤٩)
اگر رحمت و لطفى از سوى پروردگارش او را در نيافته بود، يقيناً نكوهش شده به صحرايى بى آب و گياه افكنده مى شد

فَاجْتَبٰاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصّٰالِحِينَ (٥٠)
پس پروردگارش او را برگزيد و از شايستگان قرار داد

نکته ها:

«مَغرم» از «غرامت» به معناى ضررى است كه به انسان مى رسد بدون اينكه جنايت يا خيانتى كرده باشد.
«مُثقلون»، از «ثِقل» به معناى سنگينى است، خواه مادى باشد، خواه روحى.
«مَكظوم» به كسى گويند كه از غم و اندوه پر شده باشد.
آيات، 46 و 47 اين سوره، شبيه آيات 40 و 41 سوره طور است.
خداوند در قرآن، حدود بيست مرتبه پيامبرش را به صبر دعوت كرده است زيرا ارشاد مردم صبر و مقاومت لازم دارد.
در سوره شعراء، شعار تمام انبيا اين است كه ما از شما مردم مزد نمى خواهيم. «وما اسئلكم عليه من اجر»(38)
كفّار در آيه 45 با جمله «انّ كيدى متين» تهديد شدند، پس خداوند براى آنان حكم و برنامه اى دارد، تو صبر كن و در نفرين عجله نكن. «فاصبر لحكم ربّك»
سؤال: مراد از «نعمت پروردگار» كه يونس دريافت كرد چه بود؟
پاسخ: هم نعمت مادى به او رو كرد، زيرا او غرق نشد و ماهى او را بلعيد، در شكم ماهى زنده ماند و سپس او را بيرون آورد.
و هم نعمت معنوى كه توفيق عذرخواهى و پذيرش توبه او باشد، زيرا هيچ توبه و اطاعتى از انسان سر نمى زند مگر با توفيق الهى.

بر گرفته از پایگاه جامع قرآنی نور
و کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر