چه صفایی ست لب تشنه و تنها مردن

.
چه صفایی ست لب تشنه و تنها مُردن
در عطش سوختن و در غمِ سقا مُردن

بی کفن ماند حسینم ، چه کنم با این درد؟
چاره ام چیست؟ زدن بر سر و رو تا مُردن

بوریایی بدهیدم که کفن جایز نیست
حق من نیست جدا از همه اینجامُردن

بگذارید که خورشید بسوزد جانم
قسمتم بوده در این شدت گرما مُردن

شد حسینم هدف تیر و سرش بر نی رفت
وای از تشنگی و بر لب دریا مُردن

خیمه ها سوخت ، حرم رفت به یغما ، آری
بی نظیرست رها از غم ، دنیا مُردن

دیدم از دور تن هر دو جوانم بر خاک
ارث زهراست چنین عاشق و شیدا مُردن

مرگ من بود زمانی که حسینم گم شد
تا بیابم بدنش صد رَه و صد جا مُردن

گشت خون قلب من از ناله ی محزون رباب
آرزو بود مرا ، در تب صحرا مُردن

آه ، آن شب غم یاران همه یک سو ، یک جا
غصه ی دخترک و در غم بابا مُردن

سهم ما نیست که آسوده بمیریم و تمام
شیوه ی ماست غریبانه و زیبا مُردن ....
.
#یا_اهل_العالم_نحن_اکلاب_الرقیه
#ریحانة_الحسین