ما آدمِ رها کردنیم

ما آدمِ رها کردنیم ، آدمِ تا نیمه یِ راه اومدن و جا زدن ...
درست مثلِ موجی که یه ماهی رو اسیرِ خودش میکنه و اونقدر با خودش میارتش تا به ساحل برسه و بعد رهاش میکنه و میره جایی که موجایِ بزرگتر باشن و ماهی های بیشتر...
ما آدمِ به هزار و یک دلیل نموندنیم ، آدمِ تنها گذاشتن و دل کَندَن. ما آدمِ امروزیم دَمدَمی، خسته، شایدم بی رَحم..!