عباس خانه خراب می شویم

#عباس! خانه خراب می شویم...
عبّاس بن علی علیه‌السلام پرچمدار لشکر امام حسین علیه‌السلام بود. هنگامی که دید تمام یاران و برادران و عموزادگان شربت شهادت نوشیدند، گریست و به شوق دیدار پروردگار جلو آمد و پرچم را بر گرفت و از برادرش امام حسین علیه السلام اجازه میدان خواست.
امام علیه‌السلام (که از فراق برادر سخت ناراحت بود) به سختی گریست به گونه‏‌ای که محاسن شریفش از اشک دیدگانش‏‌، تر شد،و فرمود:

«یا أَخی کُنْتَ الْعَلامَهَ مِنْ عَسْکَری وَ مُجْمِعَ عَدَدِنا، فَإِذا أَنْتَ غَدَوْتَ یَؤُلُ جَمْعُنا إِلَی الشِّتاتِ، وَ #عمارتنا_تَنْبَعِثُ إِلَی الْخَرابِ»

برادر جان! تو نشانه (شکوه و عظمت و) برپایی سپاه من و محور پیوستگی نفرات ما هستی. اگر تو بروی (و شهید شوی)، جمعیّت ما پراکنده، و #خانه_ما، ویران می‌‌‏شود.

عبّاس علیه‌‌السلام عرض کرد:

«فِداکَ رُوحُ أَخیکَ یا سَیِّدی! قَدْ ضاقَ صَدْری مِنْ حَیاهِ الدُّنْیا، وَ أُریدُ أَخْذَ الثَّارِ مِنْ هؤُلاءِ الْمُنافِقِینَ»

جان برادرت، فدایت! ای سرورم! سینه‌‌‏ام از زندگانی دنیا به تنگ آمده است، می‏‌‌خواهم از این منافقان انتقام (آن خون‏های پاک را) بگیرم.


📚 بحارالانوار: ج۴۵، ص۴۱.