گوش کن

گوش کن
در گوش من آوای تو حرف دگر دارد هنوز
صبر کن
در چشم من مینای تو رنگ دگر دارد هنوز
من با تو بودم تا کنون
من با تو باشم تا ابد
من با تو خواهم خواند تا اوج صداقت تا غروب زندگی
بر من نگر
آثار پررنگ سیاهی بر دلم
باقی است لیک
این رنگ ها نیرنگ ها
این غصه ها
کابوس های هر شبم
در هم شکستن ها ز سنگ سنگ ها
من راز خود بیگانه کرده ، تو بمان
کین ذهن بی سامان من
هیچش نمی داند که تو
از هر گلش پژمرده تر خواهی نمود
این خاطر رسوای من یادش نماند
کز هر بهاری زودتر رخت سفر از خانه
محبوب ها بر تن کنی
من بی تو در دام زمانم
کین زمین و آسمان دانند احوال دلم
در قصه های بی کسی ورد زبانم
کز هوس های تنم دیگر پشیمانم
درین دنیا که می داند
که فردا در کجا و در کدامین گور لرزانم!