بسم الله الرحمن الرحیم

بسم الله الرحمن الرحیم
قسمت دوم :
3 - ضرر و زیان - خسران انسان :
وَالْعَصْرِ - سوگند به وقت عصر
إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِي خُسْرٍ - كه واقعاً انسان دستخوشِ زيان است.
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ - مگر آنها كه ايمان آورده و اعمال شايسته كردند و يكديگر را به حق سفارش نمودند و به صبر توصيه كردند.
ضرراین است که انسان برای رسیدن به منفعت مورد نظر در طول زمان معینی سرمایه‌گزاری کند، اما پس از طی مدت و تلاش، به سود مورد نظر نرسد. اما زیان - خسران این است که انسان پس از این مدت، نه تنها سود نکند، بلکه اصل سرمایه را نیز از دست بدهد. پس قسم خورد به زمان و هر زمانی که انسان دائماً در زیان خسران است، چرا که از سویی اصل عمر که سرمایه‌ اوست را از دست می‌دهد و از سوی دیگری چیزی برای ادامه حیات در آخرت به دست نمی‌آورد. سود و بهره‌ مناسب در این تجارت منوط به ایمان، عمل صالح، توصیه‌ خود و دیگران به حق و صبر و استقامت است. اگر کسی در این جهت سرمایه‌ گزاری و کار کرد، حتماً و حتماً سود خوبی می‌برد و اگر نکرد، به یقین دچار خسران می‌شود؛ یعنی اصل و فرع را با هم می‌بازد.
4 - انسان عجول است انسان :
وَيَدْعُ الإِنسَانُ بِالشَّرِّ دُعَاءهُ بِالْخَيْرِ وَكَانَ الإِنسَانُ عَجُولاً - و آدمى بدون فكر بدى، شرّ و ضررش را همان گونه مى ‏طلبد كه نيكى را مى‏ طلبد،و انسان همواره شتابزده است.
معنای عجول این نیست که کار هایش را با سرعت انجام داده و پیش می‌برد؛ بلکه شتابزدگی برای رسیدن به نتیجه‌ و هدفی است که آن را نیز شتابزده بدون تأمل، تفکر، علم و بصیرت انتخاب کرده است. از این رو، حتی با شوق و ذوق، به دنبال شرّ و ضرر خود می‌رود، همانگونه که به دنبال خیر خود می‌ رود. انسان عجول است، یعنی وقتی چیزی را طلب کرد، هوس کرد یا مدّ نظر گرفت، به خیر و شرّش فکر نمی‌ کند و شتابزده می‌رود تا به آن برسد یا آن را به دست آورد، حال آن که ممکن است برای او بسیار شرّ باشد. اینگونه انسان‌ها، چون آینده‌ نگری ندارند، معمولاً آخرت را نیز فراموش می‌کنند؛ توجه نمی‌کنند که ببینند آن چه طلب کرده و شتابزده به سویش می‌روند، گذرا و آینده‌سوز است، یا برایش در دنیا و آخرت مفید است؟(ادامه دارد...)