به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرن

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ امام جعفر صادق علیه السلام می فرماید: وقتی که این آیه نازل شد؛ «والذین اذا فعلوا فاحشه او ظلموا انفسهم ذکروا الله فاستغفروا لذنوبهم/ آن کسانی که هرگاه کار زشتی انجام می دهند یا هرگاه به خود ستمی می کنند خدای را به یاد می آورند و از او طلب بخشش گناهانشان را می نمایند»(سوره آل عمران آیه 135)؛ ابلیس به بالای کوه ثور واقع در مکه رفت و با بلندترین صدایش شیطان هایش را فریاد زد پس همگی گرد آمدند، پس گفت: چه کسی برای این آیه چاره ای می اندیشد؟ پس هر یک از شیاطین برخاسته و سخنی گفتند و ابلیس راه حل آن ها را نپذیرفت تا اینکه وسوسه گر خناس برخاسته و گفت: من چاره ساز این آیه ام. گفت: به وسیله چه چیزی؟ وسوسه گر خناس گفت: به مردمان وعده می دهم و در دل آنان آرزو می افکنم (آرزومندشان می کنم) تا در گناه بیافتند، پس هنگامی که در گناه افتادند استغفار را از یادشان می برم. ابلیس رای او را پسندید و تا روز قیامت کار این آیه را به او سپرد.

امیرمؤمنان علی (ع) حدیثی را از پیامبر گرامی خدا (ص) نقل می ‏کند که فرمود: «خیر آیة فی کتاب اللَّه هذه الایة! یا علی! ما من خدش عود، و لا نکبة قدم الا بذنب، و ما عفی اللَّه عنه فی الدنیا فهو اکرم من ان یعود فیه و ما عاقب علیه فی الدنیا فهو اعدل من ان یثنی علی عبده» «این آیه (وَ ما أَصابَکُمْ مِنْ مُصِیبَةٍ...) بهترین آیه در قرآن مجید است، ای علی! هر خراشی که از چوبی بر تن انسان وارد می شود و هر لغزش قدمی؛ بر اثر گناهی است که از او سر زده، و آنچه خداوند در دنیا عفو می کند گرامی ‏تر از آن است که (در قیامت) در آن تجدید نظر فرماید، و آنچه را که در این دنیا عقوبت فرموده عادل تر از آن است که در آخرت، بار دیگر کیفر دهد.» به این ترتیب اینگونه مصائب علاوه بر اینکه بار انسان را سبک می کنند او را نسبت به آینده کنترل خواهند نمود.

پی‌نوشت: تفسیر نمونه، ج‏ 20، ص: 441